تعیین شاخص‏های محصول سبز و ارائه الگویی جهت اولویت ‏بندی این شاخص‏ها در صنعت ساختمان

با توجه به نظریه‏های مربوط به توسعه پایدار، رشد و توسعه اقتصادی کشورها زمانی مورد انتظار و استقبال است که با تخریب محیط‏زیست شامل هوا، زمین، آب، صدا، انرژی و تخریب منابع آیندگان همراه نباشد. این مسأله ضرورت توجه به محصولات سبز (سازگار با محیط زیست)، که کمترین ضرر را به محیط‏زیست وارد می‏آورند برجسته‏تر ساخته است. صنعت ساختمان به جهت استفاده از زمین، مواد خام و تولید ضایعات، نقش عمده و تعیین‏کننده‏ای بر محیط‏زیست دارد. همچنین ساختمان‏ها یکی از مراکز عمده مصرف انرژی‏های غیر تجدیدپذیر و تولید گاز‏های گل‏خانه‏ای و سایر ضایعات محسوب می‏شوند. از اینرو همگام با افزایش اهمیت مسایل زیست‏محیطی، ساختمان‏ها نیز باید به لحاظ نوع طراحی، میزان مصرف انرژی و مصالح به کار رفته در آنها کاراتر شوند. این موضوع ضرورت توجه به شاخص‏های مربوط به محصولات و ویژگی‏های سبزی که در صنعت ساختمان به کار می‏روند را نشان داده و واژه «ساختمان سبز» را مطرح می‏کند. در این پژوهش از شیوه استدلال قیاسی استفاده شده است. به عبارت دیگر به منظور تعیین شاخص‏های محصول سبز در صنعت ساختمان، شاخص‏های مربوط به یک ساختمان سبز مورد شناسایی قرار گرفته است. بدیهی است که شاخص‏های محصولات سبز مورد استفاده در صنعت ساختمان نیز باید از شاخص‏های مربوط به ساختمان‏های سبز پیروی کنند. با بررسی جامع ادبیات مربوط به موضوع و همچنین مصاحبه با متخصصین و اساتید، تعداد 42 شاخص مطرح در یک ساختمان سبز در هشت مقوله اصلی مورد شناسایی قرار گرفته است. به منظور بررسی میزان اهمیت شاخص ها، با توجه به شرایط بومی کشورمان و دریافت نظرات کارشناسانه خبرگان و فعالان صنعت، دو پرسش‏نامه طراحی و توزیع گردید. پس از تجزیه و تحلیل پرسش‏نامه‏های اوّل و دوم، 36 شاخص در هشت مقوله اصلی مورد تأیید قرار گرفت و منجر به تهیه پرسش‏نامه سوم گردید، که شامل جداول مقایسات زوجی شاخص‏ها و استفاده از داده‏های حاصل از آن به منظور رتبه‏بندی شاخص‏ها در روش‏های ahp، topsis saw است. از آنجا که نتایج بدست آمده از سه روش فوق در مواردی با یکدیگر متفاوت است، برای تفوّق بر این وضعیت از روش‏های ادغام (روش میانگین رتبه‏ها، روش بردا و روش کپ‏لند) استفاده شد تا رتبه‏بندی واحدی حاصل شود. در نهایت «شکل ساختمان» به عنوان مهمترین مقوله شناسایی شد و پس از آن، «کارایی در مصرف آب»، «کارایی در مصرف انرژی»، «ضایعات و آلودگی»، «محل ساخت و ساز ساختمان»، «کیفیت محیط درونی ساختمان»، «مواد و مصالح ساختمانی» و در انتها «هزینه و مسایل اقتصادی» به ترتیب، به عنوان مهم ترین مقوله‏های مطرح مورد شناسایی قرار گرفت.